Zgromadzenie Córek Bożej Miłości zostało założone przez m. Franciszkę Lechner w Wiedniu, w dniu Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny - 21 listopada 1868 r. Charyzmat Zgromadzenia wyrażony jest w haśle Założycielki: „Wszystko dla Boga, dla biednych i dla naszego Zgromadzenia” oraz w jej słowach: „Czynić dobro, nieść radość, uszczęśliwiać i prowadzić do nieba”. Siostry przez swoją pracę starają się czynić widzialną miłość Boga niewidzialnego. Siostry podejmują w Polsce pracę wychowawczo-dydaktyczną, katechizując i prowadząc przedszkola, szkołę podstawową, a także liceum katolickie oraz bursy dla studentek. Posługują też na Jasnej Górze, pracują w parafiach jako zakrystianki, organistki, oraz otaczają opieką dzieci wymagające specjalnej troski.
Placówkę w Pabianicach założono 7 listopada 1919 r. Od początku była ona całkowicie ukierunkowana na działalność oświatowo-wychowawczą. Córki Bożej Miłości przybyły do Pabianic na prośbę księży Misjonarzy, aby rozpocząć tutaj pracę katechetyczną w szkołach powszechnych.
W 1921 r. objęły pracę w zakrystii przy parafii św. Floriana
Na początku Zgromadzenie nie posiadało w Pabianicach własnego domu, W 1931 r. przeprowadziły się już do gotowego budynku przy ul. Warszawskiej 36a. Jego poświęcenie miało miejsce dopiero 23 maja 1936 r. - dokonał go biskup łódzki Włodzimierz Jasiński. Wraz z wprowadzeniem się do nowego domu otwarto przedszkole dla 70 dzieci.
W okresie okupacji praca oświatowo-wychowawcza została całkowicie przerwana. Dom pabianicki zajął urząd kwaterunkowy, przeznaczając go na mieszkania dla urzędników niemieckich. Siostry zajmowały się pracą chałupniczą, dorywczo pielęgnowaniem chorych w domach prywatnych i udzielaniem lekcji religii. Po wkroczeniu do Pabianic 19 stycznia 1945 r. wojsk radzieckich, w domu urządzono szpital.
Po wojnie siostry z Krakowa wszczęły starania o odzyskanie domu i decyzją Sądu Grodzkiego w Pabianicach z 22 stycznia 1946 r. weszły w posiadanie nieruchomości przy ul. Warszawskiej 36 a.
Dnia 16 marca 1946 r. Zarząd Miejski w Pabianicach Wydział Oświaty i Kultury, powołujące się na dekret o publicznej gospodarce lokalami i kontroli najmu, zajął większość domu dla Szkoły Podstawowej Nr 10. Po wielu zabiegach ze strony Zgromadzenia udało się za zezwoleniem Kuratorium otworzyć 6 kwietnia 1946 r. prywatne przedszkole. Jego działalność nie trwała jednak długo, ponieważ w 1951 r. zostało ono upaństwowione.
Działalność katechetyczna w Pabianicach została wznowiona w roku szkolnym 1950/1951. Wkrótce jednak katechezę usunięto ze szkół państwowych. Pomimo tego Siostry kontynuowały katechizację przy parafii św. Mateusza i Najświętszej Maryi Panny oraz przy kościele św. Floriana w Pabianicach.
W czerwcu 1975 r. nastąpiła likwidacja Szkoły Podstawowej Nr 10, mieszczącej się w budynku klasztornym. Wydział Oświaty i Wychowania zwrócił siostrom kilka sal, zatrzymując nadal cały parter1.
W 1981 r. Zarząd Prowincji Polskiej Zgromadzenia otrzymał informację od władz miasta Pabianic o zamiarze otwarcia przedszkola na parterze domu przy ul. Warszawskiej 36a. Ówczesna przełożona prowincjalna, s. Bonfilia Brzeska, przy wyraźnym poparciu sekretarza Episkopatu Polski arcybiskupa Bronisława Dąbrowskiego, wyraziła zgodę na powyższą propozycję, pod warunkiem, że siostry Córki Bożej Miłości poprowadzą to przedszkole. Należy zaznaczyć, że w Polsce trwał stan wojenny. Po wielu staraniach i negocjacjach prowadzonych z władzami oświatowymi w Warszawie, Łodzi i w Pabianicach oraz za zgodą ówczesnego prezydenta miasta Pabianic Bogdana Kunki, w dniu 3 maja 1982 r. otwarto Przedszkole Zgromadzenia Córek Bożej Miłości. Jego pierwszą dyrektorką była s. Kanizja Kubik. Poświęcenia pomieszczeń przedszkola dokonał 22 maja 1982 r. biskup Józef Rozwadowski2.
W tym roku Siostry z pabianickiej wspólnoty obchodzą jubileusz 100-lecia pobytu w Pabianicach. Jest to okazja do radosnej wdzięczności za 100 lat posługi wśród Pabianiczan. Obecnie w Przedszkolu Nr 10 Zgromadzenia Córek Bożej Miłości im. Jana Pawła II przebywa 104 dzieci, zgrupowanych w czterech oddziałach. Katechezę prowadzą dwie siostry w dwóch Szkołach Podstawowych – Nr 13 i 17. W domu sióstr regularnie spotyka się grupa ludzi świeckich – tzw. Duchowa Wspólnota. Osoby należące do niej starają się na co dzień, w swoich środowiskach, żyć charyzmatem Matki Franciszki Lechner – Założycielki Zgromadzenia. Siostry także prowadzą spotkania dla młodzieży, z którą wyjeżdżają na dni skupienia i rekolekcje oraz grupę dzieci – tzw. Grupę Dzieci Bożej Miłości, która składa się głównie z absolwentów naszego Przedszkola.
1 Z. Rusztyn, Działalność oświatowo-wychowawcza Zgromadzenia Córek Bożej Miłości na ziemiach polskich 1885-1980, Kraków 1980 (mps), s. 65, 75-77.
2 Relacja s. Bonfilii Brzeskiej z dnia 15 maja 2014 roku (zapis w posiadaniu autorki).